|
1- براى اطلاع بیشتر رجوع شود به معجم احادیث الامام المهدى (ع) ج 1 ص 168
2- امام مهدى(ع)از ولاد ت تا ظهور، سید محمد کاظم قزوینی ص570
|
مهدى هرعی
محمد بن عبدالله بن تومرت علوى حسنى معروف به مهدى هرعى از مدعیان مهدویت بود . او از مغرب عربى برخاست و دولت مهمى را در اوایل قرن ششم هجرى ریخت و به هنگامه مر گ خود، طبق وصیت او عبد المؤمن جانشین اوگردید. (1)
محمدحنفیه
نخستین کسى است که در اسلام، مهدى موعود نامیده شد.
محمد حنفیه فرزند برومند امیر مؤمنان على(ع) و مورد توجه خاص آن حضرت بود. شهرتش به حنفیه از این جهت است که مادرش خوله از قبیله بنى حنیفه بود. امیر مؤمنان(ع)او را آزادکرد، سپس به حباله نکاح (1)
حود در آورد. حصرت على(ع)به این فرزند ارزشمند علاقه اى وافر داشت و درباره او سخنان تحسین آمیزى فرموده از جمله تعبیر مشهور آن حضرت است که فرمود، محمدها اجازه نمى دهند که به خدا نافرمانى شود. راوى پرسید: محمدها کیانند؟ فرمود: محمد بن جعفر، محمد بن ابى بکر، محمد بن ابى حذیفه و محمد بن امیر المؤمنین. (2)
در جنگ جمل محمد حنفیه موقعیت بسیار ممتازى داشت. پرچم پیروزى در دست او بود، با شجاعت و
صلابت کم نظیرى، دشمن را به عقب راند، صف ها را شکست و امتحان نیکویى داد. در همین جنگ بود که از محمد حنفیه پرسیدند: چگونه است که در شرایط سخت و هولناک، پدرت ترا درکام خطر مى اندازد و هرگز برادرانت حسن و حسین را در این مواقع به میدان نمى فرستد محمد حنفیه با تعبیر بسیار ظریفى بیان داشت: حسن و حسین، دیدگان پر فروغ پدر هستند و من بازوى پرزور او مى باشم. پدرم با دست خود از دیدگانش محافظت مى کند. (3) روى این بیان، تردید نمى ماند در این که محمد حنفیه دقیقاً بر تمام برادرانش واقف بود وکسى نبود که به ناحق، دعوى امامت کند.
پس از شهادت امام حسین(ع) گروهى به امامت اوگرویدند و بیش از همه "مختار" بر محوریت او تکیه مى کرد و از مردم به نام او بیعت مى گرفت. ولى محمد حنفیه از کار او راضى نبود و هرگز بر این کار صحه نگذاشت . هنگامى که "ابو خالد کابلى " از جناب محمد حنفیه پرسید: آیا امام واجب الطاعة شما هستید به صراحت تمام فرمود: امام بر من، بر تو و بر همه مسلمانان على بن الحسین است. (4)
آن گاه براى این که امر امامت بر همگان روشن شود، با حضرت على بن الحسین به گفت وگو نشست. حجرالاسود را حکم قرار دادند، حجرالاسود به امامت حضرت سجاد(ع) شهادت داد، او نیز تسلیم شد. (5)
متانت درگفتار، اعتدال در رفتار و سلوک درکردار، به ضمیمه دانش سرشار، عقل پربار و دیگر محاسن اخلاقى، موجب شد که دل ها از محبت او پر شود و همگان حسن اعتقاد به او داشته باشند و همین موجب شد که مختار خود را به او منتسب کند، تا بتواند دلها را به سنوى خود جلب کند . ولى هنگامى که او از دسیسه مختار آگاه شد، از وى تبرى جست .
جناب محمد حنفیه در محرم سال81 ق در65 سالگى و در مدینه طیبه دیده از جهان فرو بست و در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد. در مورد درگذشت او چند قول است: مدینه، طائف، ایله بین مکه و مدینه وقولى هم مى گوید: درگذشت او در رضوى و دفن در بقیع است.
فرقه کیسانیه، به امامت او معتقد بودند و او را پس از امیرمؤمنان، امام حسن و امام حسین (ع)، چهارمین امام مى پنداشتند . اکثریت قاطع کیسانیه معتقدند که او نمرده است؟ بلکه درکوه رضوى مخفى شده و پس از یک دوران استتار، سرانجام ظهورکرده و جهان را پر از عدل و داد مى کند. آن ها معتقدند که محمد حنفیه همان مهدى موعود است و از مکه ظهور خواهدکرد (6)
|
1.غیبة طوس ص 398 فرق الشیعه ص 103.
2. فرق الشیعه، ص 102.
3. وفیات الاعیان ابن خلکان ، ج4 ص 72 1 .
4. مناقب آل ابى طالب، ابن شهرآشوب، ج 4 ص 1 2 1.
5. کافى، ج 1 ص 384 غیبة طوسى، ص 18.
6. با دعاى ندبه در پگاه جمعه، على اکبر مهدى پور ص83
| |
|
با تشکر از اینکه این مطلب را خواندید مطالب دیگر را نیز مشاهده کنید و نظرات را فراموش نکنید |
| 
